Պատվի համար
Ալեքսանդր Շիրվանզադե
«Պատվի համար»՝ Շիրվանզադեի դրամաներից է, որ նա գրել է 1904 թվականին։
Էլիզբարովն ընկերոջ մահից հետո յուրացրել է նրա ունեցվածքը՝ բախտի
քմահաճույքին թողնելով ընկերոջ ընտանիքը։ Սակայն Օթարյանն ուսումն
ավարտելուց հետո պահանջում է իրենց հասանելիքը՝ ներկայացնելով համապատասխան
փաստաթղթեր։ Էլիզբարովի կրտսեր դուստրը՝ Մարգարիտը, ցանկանում է
վերականգնել արդարությունը, սակայն իրեն ու իր «պատիվը» պաշտպանելու համար
Էլիզբարովը պատրաստ է ամեն ստորության. նա կրակն է նետում Օթարյանի
փաստաթղթերը, որ Մարգարիտի մոտ էին։ Մարգարիտն Օթարյանին խոստացել էր
վերադարձնել փաստաթղթերը, սակայն դրանք այրվեցին։ Հայրն այրեց իր աղջկա
պատիվը. այսպես է մտածում Մարգարիտն ու ինքնասպանություն է գործում՝
չցանկանալով ապրել առանց պատվի։ Յուրաքանչյուրի մոտ պատիվ հասկացողությունը
ընկալվում է յուրովի։ Էլիզբարյանի համար պատիվ է համարվում իր անունը, նա
չի ուզում բոլորն իմանան, որ ինքը խաբեությամբ է հարստություն դիզել։
Բագրատը երազում է հզոր ֆինանսական սյուն դառնալ, Ռոզալիան անխնա վատնում է
հոր փողերը։ Նրա համար կարևոր է միշտ լավ տեսք ունենալը։ Մարգարիտի համար
կարևոր է ազնիվ լինելը։ Նա ինքն ազնիվ մարդ էր և կարևոր էր համարում թղթերը
հետ վերադարձնելը, քանի որ դրանք միակ ապացույցներն էին, որ ուներ
Օթարյանը։ Սակայն կա մի հանգամանք. Երբ հայրը կրակն է նետում փաստաթղթերը,
Մարգարիտը չի ասում, թե հայրն այրեց փաստաթղթերը, այլ ասում է՝ հայրն այրեց
իր պատիվը։ Նա Օթարյանին խոստացել էր վերադարձնել փաստաթղթերը, դրանք
այրվեցին, այրվեց իր պատիվը, ուրեմն՝ չարժե ապրել առանց պատվի։ Նա ասում է՝
փաստաթղթերն ինքն է այրել, ինքնասպանությունից առաջ կամենալով փրկել գեթ
հոր պատիվը, նույնիսկ այդ պահին նա պաշտպանում է հորը, նույնիսկ մահից
րոպեներ առաջ։ Բայց, իհարկե, նրան ոչ ոք չի հավատում։ Բոլորը գիտեին, որ
Մարգարիտը նման արարքի ընդունակ չէ։ Նա դուրս է գալիս, և րոպեներ հետո
հայտնվում է Սուրենը ու ասում, որ Մարգարիտը ինքնասպան եղավ։ Բոլորի
հայացքները փոխվում են։ Օթարյանը վազում է և տեսնում Մարգարիտին անշնչացած։
Բոլոր կերպարները վերցված են կյանքից։
Էլիզբարովն ընկերոջ մահից հետո յուրացրել է նրա ունեցվածքը՝ բախտի
քմահաճույքին թողնելով ընկերոջ ընտանիքը։ Սակայն Օթարյանն ուսումն
ավարտելուց հետո պահանջում է իրենց հասանելիքը՝ ներկայացնելով համապատասխան
փաստաթղթեր։ Էլիզբարովի կրտսեր դուստրը՝ Մարգարիտը, ցանկանում է
վերականգնել արդարությունը, սակայն իրեն ու իր «պատիվը» պաշտպանելու համար
Էլիզբարովը պատրաստ է ամեն ստորության. նա կրակն է նետում Օթարյանի
փաստաթղթերը, որ Մարգարիտի մոտ էին։ Մարգարիտն Օթարյանին խոստացել էր
վերադարձնել փաստաթղթերը, սակայն դրանք այրվեցին։ Հայրն այրեց իր աղջկա
պատիվը. այսպես է մտածում Մարգարիտն ու ինքնասպանություն է գործում՝
չցանկանալով ապրել առանց պատվի։ Յուրաքանչյուրի մոտ պատիվ հասկացողությունը
ընկալվում է յուրովի։ Էլիզբարյանի համար պատիվ է համարվում իր անունը, նա
չի ուզում բոլորն իմանան, որ ինքը խաբեությամբ է հարստություն դիզել։
Բագրատը երազում է հզոր ֆինանսական սյուն դառնալ, Ռոզալիան անխնա վատնում է
հոր փողերը։ Նրա համար կարևոր է միշտ լավ տեսք ունենալը։ Մարգարիտի համար
կարևոր է ազնիվ լինելը։ Նա ինքն ազնիվ մարդ էր և կարևոր էր համարում թղթերը
հետ վերադարձնելը, քանի որ դրանք միակ ապացույցներն էին, որ ուներ
Օթարյանը։ Սակայն կա մի հանգամանք. Երբ հայրը կրակն է նետում փաստաթղթերը,
Մարգարիտը չի ասում, թե հայրն այրեց փաստաթղթերը, այլ ասում է՝ հայրն այրեց
իր պատիվը։ Նա Օթարյանին խոստացել էր վերադարձնել փաստաթղթերը, դրանք
այրվեցին, այրվեց իր պատիվը, ուրեմն՝ չարժե ապրել առանց պատվի։ Նա ասում է՝
փաստաթղթերն ինքն է այրել, ինքնասպանությունից առաջ կամենալով փրկել գեթ
հոր պատիվը, նույնիսկ այդ պահին նա պաշտպանում է հորը, նույնիսկ մահից
րոպեներ առաջ։ Բայց, իհարկե, նրան ոչ ոք չի հավատում։ Բոլորը գիտեին, որ
Մարգարիտը նման արարքի ընդունակ չէ։ Նա դուրս է գալիս, և րոպեներ հետո
հայտնվում է Սուրենը ու ասում, որ Մարգարիտը ինքնասպան եղավ։ Բոլորի
հայացքները փոխվում են։ Օթարյանը վազում է և տեսնում Մարգարիտին անշնչացած։
Բոլոր կերպարները վերցված են կյանքից։
Amazon 
Barnes & Noble 
Bookshop.org 
转换文件
更多搜索结果
其他特权 
